بسم الله الرحمن الرحیم

اقرا باسم ربک الذى خلق، خلق الانسان من علق، اقرا و ربک الاکرم، الذى علم بالقلم، علم الانسان ما لم یعلم.

 ^{سوره مبارکه علق ( آیه 1-5)}

بخوان به نام پروردگارت که آفرید. همان که انسان را از خون بسته ‏اى خلق کرد. بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان که به وسیله قلم تعلیم نمود و به انسان آنچه را نمى‏دانست، یاد داد.

مبعث پیام آور وحی ، پیامبر نور ورحمت بر مسلمانان جهان مبارک باد

نام : محمد

لقب : مصطفی

کنیه : ابوالقاسم

نام پدر : عبدالله

نام مادر: آمنه

تاریخ ولادت : 17 ربیع الأول

مدت امامت :  23 سال

مدت عمر : 63 سال

تاریخ رحلت : 28 صفر (11 ق)

                      ستاره ای بدرخشید وماه مجلس شد         دل رمیده ما انیس ومونس شد

             نگارمن که به مکتب نرفت وخط ننوشت                       بغمزه مسئله آموز صد مدرس شد

         ببوی او  دل  بیمار عاشقان  چو صبا                                       فدای عارض نسرین وچشم نرگس شد

بعثت‏» انقلاب بزرگ برضد جهل، گمراهى، فساد و تباهى است.وسزاوار منت‏گذارى خداوند و در بردارنده حکمت و تربیت است.

محمد به مرز چهل سالگی رسیده بود او هر ساله سه ماه رجب وشعبان ورمضان را در غار حرا ( کوهى در شمال مکه ) به عبادت می گذرانید .

آن شب، شب بیست و هفتم رجب بود که محمد درغار حرا مشغول راز و نیاز با خالق محبوب بود، صدای خجسته و با صلابتی را شنید که او را امر به خواندن کرد  . بعد از سه مرتبه پیامبر نیز با او خواند ؛ بخوان، بخوان به نام پروردگارت که آفرید. همان که انسان را از خون بسته ‏اى خلق کرد. بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است، همان که به وسیله قلم تعلیم نمود و به انسان آنچه را نمى‏دانست، یاد داد.

آری چه شروع زیبا و کاملی . این آیات از خواندن، خلقت، کیفیت خلقت، شکر و سپاس، علم و دانش و... سخن گفته است،  گویی باور خلقت اگر با علم و دانش عجین شود، انسان را به اوج آگاهی می رساند.

هنگامی که از غار پایین می آمد زیر بار عظیم نبوت و خاتمیت، به جذبه الوهی عشق بر خود می لرزید از این رو وقتی به خانه رسید به خدیجه که از دیر آمدن او سخت دلواپس شده بود گفت:

مرا بپوشان، احساس خستگی و سرما می کنم!

و چون خدیجه علت را جویا شد گفت:

آنچه امشب بر من گذشت بیش  از طاقت من بود،‌امشب من به پیامبری برگزیده شدم!

خدیجه که از شادمانی سر از پا نمی شناخت، در حالی که روپوشی پشمی و بلند بر قامت او می پوشانید گفت:

من مدتها پیش در انتظار چنین روزی بودم می دانستم که تو با دیگران بسیار فرق داری، اینک به پیشگاه خدا شهادت می دهم که تو آخرین رسول خدایی و به تو ایمان  می آورم.

پس از آن علی که در خانه محمد بود با پیامبر بیعت کرد.

بعد از آن پیامبر اکرم (ص) از جانب خداوند مأموریت یافت تا خویشاوندان خود را به اسلام دعوت کند که این دعوت از دو جهت حائز اهمیت بود :

1- دعوت اقوام می توانست در شروع کار پشتوانه خوبی باشد واگر آنها دعت پیامبر (ص) را لبیک می گفتند، شاید کفار مکه جرأت آن همه جسارت را به خود نمی دادند.

2-  خانواده و اقوام اولین زیر ساختاری است که باید اصلاح شود تا جامعه روند اصلاحی خود را زودتر طی کند.

با مطالعه در آیات قرآن هدف ارسال رسولان به خوبی مشخص می شود و آن دستیابی مردم به فهم و درک اجتماعی برای اقامه عدل و قسط است. از بین بردن شرک ، احسان به والدین  ، وفا به عهد الهی، عدم خیانت به مال یتیم ، اجتناب از همه زشتی ها، ممانعت از آدمی کشی  ، صدق و راستی و دوری از دروغ ، ممانعت از فرزندکشی و...

کدام مولود چون علی در کعبه چشم به جهان گشوده است ؟

کدام میلاد چون سیزده رجب گوهری در صدف هستی به جهان داده است ؟

کدام مادر، چون علی زاده است؟

مولودی که محبتش،دلهای عاشقان فضیلت را روشن ساخته ،ومولایی که ولایتش کیمیای دگرگون ساز دلها وزندگیهاست .وگنج علی دوستی ،عطیه ای الهی در قلوب شیعیان است .

خورشید درخشان ،ماه تابان را بزاد پس تاریکیهای شبهای تار از ماه برطرف شد ، در آن حال ندا بلند شد :مژده باد شما را که کودکی ماه پاره به دنیا آمد که نور چهره اش در تاریکیها راه جویند .

او سروری است که بر همه آفریدگان برتری دارد وآن گاه که هیچ موجودی نبود او بود ومقام امامت داشت ، خداوند کعبه را از ان رو که زادگاه اوست شرافت بخشیده واین مولود بر خاک آن گام نهاده .

علی را میبینیم که بسان معلمی بزرگ وآزموده به تعلیم انسانیت می پردازد خطوط آن را در لوح زندگی خویش در برابر دیدگان بشریت می گذارد واین تعلیم را از همان دوران کودکی شروع کرد کودک بود ولی هرگز تحت تاثیر شرایط غلط موجود قرار نگرفت واین نخستین درس مکتب اوست ،نهی شدن از تاثیرات غلط جامعه .

جامعه اوبت میپرستید .ولی او با همان مغز کودکانه اش دریافت که سر دهر وراز طبیعت را نمیتوان با بت تفسیر کرداو از مطالعه کتاب طبیعت در همان دوران کودکی به شناخت خدا توفیق یافت واین شناخت بزرگترین وحساس ترین نقش را در زندگی او عهده دار شد .

چیزی نگذشت که نشانه هایی از نور الهی را در وجود شخصیتی به نام محمد (ص)تشخیص داد ودر این نور جاذبه ای بس شدید یافت .به سوس ان کشش پیدا کرد واز سن هشت سالگی رسما وبه طور شبانه روز در کنار ان نور که در وجود محمد تجسم یافته بود،قرار داد .

دوسال دیگر هم گذشت وآن نور سرانجام محمد (ص) را به آخرین کمال رساند .او پیغمبر شد ،دارای مکتبی آسمانی والهی وعلی ایده خود را در این مکتب به صورتی روشن وبارز مشاهده کرد

میلاد یا سعادت مولود کعبه امیرالمونین (ع)را به همه شیعیان جهان تبریک وتهنیت عرض مینمایم

التماس دعا در این روزهای عزیز

دهم رجب سال 60 قمری  است. خانه امام حسین (ع) دوباره نور باران می شود و از پنجره کوچک آن، آسمان مدینه روشن می گردد. برای حسین (ع) دسته گلی زیبا فرو فرستاده بودند. اشک شوق و برق شادی او بر صورت نوزاد می نشیند و گلبرگ رخش را با شبنم صبحگاهی، با طراوت تر می سازد. خدا به حسین (ع) پسری دیگر عطا فرمود که نیازمند و غنی بر نامش دخیل بسته اند و قنداقه زیبایش را قبله نیازهای خود ساخته اند.

نامش را علی نهاد. مانند دو پسر دیگرش و عشقی بیکرانه از محبت پدر و مولای خویش علی (ع) را به تصویر کشید. نامش را علی نهاد و فرمود که اگر خدا هزار پسر به او دهد، همه را علی نام خواهد نهاد. آری، او هم علی بود که شکوه و نامت، بلندتر از آسمان بود و زیباتر از صبح و روشن تر از باران.

عبدالله رضیع (شیرخواه) یا علی اصغر، فرزند سیدالشهداء، امام حسین (ع)، مادرش نیز، رباب، دختر امرء القیس بن‌ عَدِیّ.

آغوش مهربان پدر تو را در خود جای می دهد و چشمان او بر تو می گرید. تو مولود کربلایی. تو شش ماهه عاشورایی. تو آمده بودی که فقط در قافله عشاق بمانی. تو آمده بودی که همسفر کربلا شوی. تو آمده بودی که حج را ناتمام بنهی. میلاد تو شادی را غریبانه کنار می زند و اشک را در چشمان همه جاری می سازد. آخر، تو از زندگی، فقط عطش و شهادت را دریافتی. تو آمده بودی که به شهادت آبرو دهی. تو کوچکترین قربانی هستی؛ اما با همه کوچکی، حماسه ات بی هماورد بود و نام تو در ردیف اول عشقبازان عاشورا حک شد. سلام بر نام بلندت که زمزمه مستان است، ای علی اصغر (ع).