علی علیه السلام انسان کامل

یا علی نام تو بردم نه غمی ماند و نه همّی

بـابـی انـت و امـّی

گوئیا هیچ نه همی به دلم بوده نه غمّی

بـابـی انـت و امّـی

تو که از مرگ و حیات این همه فخری و مبـاهات

علی ای قبله حاجات

گوئی آن دزد شقی، تیغ نیالوده به سمّــی

بـابـی انـت و امّـی

گوئی آن فاجعه دشت بـلا هیچ نبوده­است

در این غم نگشوده است

سینه هیچ شهیـدی نخراشیـده به سُمّی

بـابـی انـت و امّـی

حق اگر جلوه با وجه اتـم کرده در انسان

کان نه سهل است و نه آسان

بخود حق کـه تـو آن جـلوه با وجه اتمـّی

بـابـی انـت و امّـی

منکر عید غدیر خم و آن خطبه و تنزیل

کر و کور است و عزازیل

با کـر و کـور چه عید و چه غدیری و چه خمّی

بـابـی انـت و امـّی

در تولا هم اگر سهو ولایت، چه سفاهت؟

اف بر این شم فقاهت

بی ولای علی و آل چه فقهی و چه شمّی

بـابـی انـت و امـّی

آدمی، جامع جمعیت و مـوجود اتم است

گر به معنای اعم است

تو بهین مظهر انسان، بـه معنای اعمـی

بـابـی انـت و امـّی

تو کم و کیف جهانی و به کمبود تو دنیا

از ثـری تا بـه ثریا

شر و شور است و دگر هیچ، نه کیفی و نه کمّی

بـابـی انـت و امّـی

چون بود آدم کامل غرض از خلقت آدم

پس بـه ذریّه آدم

جـز شمـا مهـد نبوت نبـود چیز مهمّی

بـابـی انـت و امّـی

عاشق توست که مستوجب مدح است و معظّم

منکرت مستحق ذم

وز تو بیگانه نیرزد نه به مـدحی نه بذمّی

بـابـی انـت و امّـی

بیتو ای شیر خدا سبحه و دستار مسلمان

شده بازیچه شیـطان

این چه بوزینه که سرها همه بسته به دمّی

بـابـی انـت و امّـی

لشکر کفر اگر موج زند در همه دنیـا

همه طوفان همه دریا

چه کند با تو که چون صخره صمّا و اصمّی

بـابـی انـت و امّـی

یا علی! خواهمت آن شعشعه تیغ زر افشان

هم بدو کفر سر افشان

بایدم این لمعان دیده، ندانم به چه لمّی

بـابـی انـت و امّـی

 شهادت مولای متقیان حضرت علی (علیه السلام) را تسلییت عرض مینمایم

التماس دعای فراوان

شعر از :محمد حسین شهریار

پانزده روز ریاضت را در این ماه طاعت، یک نفس دویده‏ایم تا در بشارت ولادت او، مژده عشق بشنویم و مژدگانی مهر بگیریم

او که از اشراق مهربانی‏ها طلوع کرده و در بستر بخشندگی، دامن گسترده است.

او که در اولین تصویر زمینی‏اش، تبسمی شیرین به آینه نگاه پدر و مادر هدیه داده است

او که اولین نواده نبوت است و نخستین زاده امامت

از نسل نور است و زاده خورشید، از تبار هدایت است و قافله‏سالار مهر و امید

ماه دل‏آرای نیمه رمضان را، پانزده روز است به انتظار نشسته‏ایم و به کرامت و مهربانی‏اش محتاجیم

چقدر این دستان زخم‏خورده، به دستگیری کریم اهل‏بیت محتاج است

    میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی ( علیه السلام ) بر عاشقان آنحضرت ومحبین اهل بیت مبارکباد 

        رمضــان آمد و مهمــانـی آن یار رسید
        خان گسترده ی آن یار،چه پر بار رسید
        فرصتی آمده تا نوبت دیــــدار شـــــود
        خبر بخشــــش خاطی و گنهکار رسید

                                                                                                                     
 
بسم الله الرحمن الرحیم

دعاى امام على(علیه السلام) هنگام رؤیت هلال رمضان
 

امیر المؤمنین علیه السلاممى‏فرماید:

 آنگاه که دیدى هلال (ماه رمضان) را ،خشم نگیر و عصبانى نشو

،و بگو بار پروردگارا خیر و خوبى در این ماه را از تو مى‏خواهم و همچنین فتح و پیروزى (بر شیطان) و نورانیت،

 و یارى (بر روزه‏دارى) و برکت و طهارت، و روزى این ماه را از تو مى‏طلبم،

 و از تو خیر آنچه در این ماه هست و بعد از ماه مسئلت مى‏نمایم،

 و به تو پناه مى‏آورم از شر و بدى آنچه در این ماه مى‏باشد،

 و آنچه بعد از آن است،

 بار پروردگارا این ماه را با امن و امان و ایمان به تو و سلامت نفس و نعمت اسلام،

 و برکت و تقوى و توفیق یافتن به آنچه تو دوست مى‏دارى

 و راضى مى‏گردى بر ما وارد گردان (که همه اوصاف شایسته را در این ماه داشته باشیم(.

                                                                                                                                    التماس دعای فراوان

نسیم خوش ماه شعبان وزیدن گرفته است تا اشتیاق ورود به ماه رمضان را در این گرمای داغ تابستان لذت‏بخش کند،                                              

         ماهی که واسطه ورود به زیباترین ماه سال است.                   

     طلوع ماه شعبان، ماه رسول خدا ( ص ) ، مطلع النور ، ماه آماده‏سازی روح برای وارد شدن به                          

         ضیافت الله بر عموم شعبانیان مبارک‏باد .       

  شعبان شد وپیک عشق از راه آمد
   عطر نفس بقیة الله(عج) آمد
   باجلوه سجاد(ع)وابالفضل(ع)وحسین(ع)
   یک ماه و سه خورشید دراین ماه آمد .

پیامبر اکرم صلی علیه وآله وسلم در خطبه ای فرمودند:شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است

. حاملان عرش آن را بزرگ می‌شمارند و حقّ آن را می‌شناسند.

آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می‌گردد و در آن بهشت آذین بسته می‌شود. و این ماه را شعبان نامیده‌اند

 زیرا در آن ارزاق مؤمنان تقسیم می‌شود و آن ماهی است که عمل در آن چند برابر می‌شود و کار نیکو هفتاد برابر ثمره می‌دهد.

 بحارالانوار، ج 94، ص 68، الاقبال، ص 684

در هر پنجشنبة ماه شعبان، آسمان‌ها زینت بسته می‌شود،

 پس فرشتگان به دعا می‌پردازند که پروردگارا! آن‌کس را که در این روز روزه بدارد، ببخشای، و دعایش را اجابت فرمای.

 پس هر کس که در این روز دو رکعت نماز گذارد و در هر رکعت آن یک‌مرتبه سورة حمد و یکصد مرتبه سورة توحید را بخواند

 و بعد از نماز نیز یکصد مرتبه صلوات بفرستد، خداوند تمامی حاجت‌های دینی و دنیایی او را اجابت می‌فرماید.

  وسائل الشیعه، ج 8، ص 104، حدیث 10177، الإقبال، ص 688

به قرآن قلب این دنیا حسین است.....وعطر عشق...در هرجا حسین است
حیات دین وجانان پیمــــــــــــبر.........فـــــــروغ دیده ی مولا حسین است
فـــــروزان مهــــــــــر تابان ولایت.......به قلب حضرت زهرا حسین است
همه خوبند..اما گوهــــــر عشق......درخشان در جهان تنها حسین است
جهان همچون کویر تشنه وخشک.......به هستی وسعت دریا حسین است
شکوه عشق وایثــــــــار وکرامت.......فقط در این جهان یکجا حسین است
بهای اشکهـــــــای گرم ما را........  .به حُسن مهر خود فردا حسین است


شعر از :سید محمد رضا هاشمی زاده

از بیت علی درشب عالم قمر آمد.....از بیشه ی حق...جلوه ی شیر دگر آمد
از قدرت شیر  افکن آن شاه ولایت.......فرزند رشــــــــیدی به صفان پدر آمد
عباس علی جلوه ی تصویر خدایی است.....مجموعه ی ایمان ووفا وهنر آمد
پروانه ی شمع رخ سالار شهیدان......در راه وفا سوخته بـــــی بال وپر امد
جانباز ندیدم به وفاداری عبـــــاس........سر در خط فرمان همان راهــــبر آمد
تا جلوه کند در نظر کرببـــــــلایان......از دامن دریای شجاعــــــت گهر آمد
پس مژده به سالار شهیدان برسانید......عباس علمــــدار رشید از سفر آمد
عباس به حق سر پر خون برادر......آن سر که زخورشـــید در خشنده تر آمد
سرخیل اسیران بلا زینب محزون......آن خواهر غمدیده که خون در جــگر آمد
ما را تو شفاعت به صف روز جزا کن.....زیرا که به عشقت همه عمرم به سر آمد

شعر از :سید محمد رضا هاشمی زاده 

جلوه ی حق، عندلیبان را غزل خوان میکند 


 نام مهدی صد هزاران درد، درمان میکند


 مدعی گوید که "با یک گل نمیگردد بهار"


  ما گلی داریم، که دنیا را گلستان میکند

اللهم عجل لولیک الفرج

التماس دعا

   
ولادت، کنیه و القاب امام موسی کاظم (علیه السلام ):

هفتمین امام شیعیان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در ابواء متولد گردید.
پدر بزرگوارش حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و مادر گرامیش حمیده است.
میلادش برای امام صادق علیه السلام چنان شادی‌بخش بود که آن حضرت به‌همین مناسبت سه روز جشن گرفت و مردم مدینه را اطعام نمود.
نام مبارکش موسی و القاب و کنیه هایش متعدد است؛ مشهورترین لقبش کاظم و صابر و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوالحسن است. نقش نگین انگشتری‌اش جمله حسبی الله بوده است.



امامت او که براساس تقدیر الهی قرار بود پس از پدر بزرگوارش امامت امت را به عهده بگیرد،
تحت تربیت فوق‌العاده امام صادق مراحل رشد و کمال را پشت سر گذاشت و مرحله نوجوانی و جوانی را طی نمود، به گونه ای که تا آخر عمر، جلال و جمال الهی در صورت و سیرتش مشهود بود.

از حوادث مهم دوران جوانی آن امام، مرگ نابهنگام برادر بزرگترش، اسماعیل، بود که از الطاف خفیّه الهیّه محسوب می‌شد و زمینه‌ساز تثبیت امامت وی شد. تلاش امام جعفر صادق علیه السلام نیز در این راستا و به منظور جلوگیری از انحراف جریان امامت بود. هر چند بعدها نیز گروهی پیدا شدند و پس از امام صادق علیه السلام معتقد به امامت اسماعیل گشتند و مرگ او را انکار نمودند.

سرانجام پس از شهادت جانگداز امام صادق، موسی بن جعفر علیه السلام در سن بیست سالگی مسؤولیت بزرگ امامت و هدایت امّت را در یکی از بحرانی‌ترین دوران‌ها به دوش گرفت.

دوران امامت

از مشکلات روزهای نخستین امامت موسی بن جعفر علیه السلام، ادّعای امامت دروغین برادر بزرگ‌تر حضرت، عبدالله افطح ،بود که گروهی را به دنبال خود کشید و فرقه “فطحیه” به همین ترتیب شکل گرفت. هر چند با برخورد روشنگرانه‌ی امام، عبدالله با شکست روبرو گردید.

دوران سی و پنج ساله امامت موسی بن جعفر مصادف بود با اوج قدرت حکومت بنی عباس و هم‌زمان با چهار تن از حاکمان عیّاش و خون‌آشام عباسی به‌نامهای منصور دوانیقی ، مهدی عباسی ، هادی عباسی و هارون الرشید که حضرت نیز به فراخور شرایط زمانیِ حساسِ هر یک، وظیفه سنگین امامت و هدایت امّت را به بهترین شکل ممکن به دوش کشید، و اگر چه با حوادث سهمگین و خونینی همچون واقعه فخ و شهادت مظلومانه گروهی از آل علی علیه السلام روبرو گردید، ولی لحظه‌ای از وظیفه خطیر خود کوتاهی ننمود و تلاش مستمر خویش را عمدتا در محورهای زیر متمرکز ساخت:



اول - تبلیغ دین خداوند و گسترش فرهنگ اسلام، تبیین و تشریح معارف و احکام الهی در قالب احادیث بلند و کوتاه و پاسخ به سوالات شفاهی و کتبی و. . .

دوم- پرورش انسان‌های مستعد و تربیت شاگردان والامقام و شاخص در میدان علم و عمل و حفظ و حراست آنان.

سوم- مبارزه بی‌امان با حاکمان جور و ستم و غاصبان خلافت و شکستن صولت شیطانی آنان در میدان‌های مختلف و تشریح مبانی حق.

چهارم- تربیت یاران مدیر و مدبّر و خودساخته و نفوذ دادن آنان در مراکز حساس حکومتی، تا مرز وزارت و استانداری، به منظور خنثی‌سازی نقشه‌های مخرب و دین‌سوز دشمنان، کمک به مظلومان و محرومان و دفاع از حریم شیعیان .

پنجم- سامان‌دهی شیعیان با شیوه‌های مختلف تربیتی، عملی، مناظره‌های سیاسی و. . .

امام علیه‌السلام در این مسیر، نهایت تلاش خویش را مبذول داشت و در مواقع لازم از اهرم‌های فوق‌العاده‌ای همچون استفاده از معجزه، دعای مستجاب و به‌کارگیری علم امامت امام کاظم علیه السلام بهره برد.
درایت امام :

  روش امام آنچنان دقیق و حساس بود که تلاش چشمگیر و جاسوسی‌های مداوم حاکمان عباسی برای به‌دست آوردن سرنخی از اقدامات امام علیه السلام بی‌نتیجه بود، و امام همچنان در همه زمینه‌ها موفق و کارآمد به پیش می‌رفت و در اوج اقتدار معنوی و        اجتماعی قرار داشت، به گونه‌ای که نگاه کل جهان اسلام متوجّه ایشان بود.

سرانجام هارون الرشید برای دستگیری امام شخصاً به صحنه آمد و طی صحنه‌سازی در کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله به جوسازی علیه امام پرداخت و او را در یک جلالت ظاهری ولی در پرده‌ای از ابهام با تشکیل دو کاروان مختلف از مدینه تبعید کرد و بارها به زندان انداخت. هارون چندین بار به ترور حضرت اقدام نمود و در بعضی موارد شخصاً وارد شد که هر بار ناموفّق بود.



ترور شخصیت امام :

 از این رو هارون در یک حرکت جدید، اقدام به ترور شخصیت امام کرد که آن هم ناکام ‌ماند و وی از صحنه‌سازی و اقرار و اعتراف‌گیری هم طرفی نیست. رفتار حضرت در زندان در زمینه‌های مختلف عبادی، تربیتی، ارتباط با دیگران، و تأثیرگذاری بر دوست و دشمن و . . . چنان عمیق و موثر بود که هارون نهایتاً دستور داد سندی بن شاهک ، امام علیه السلام را در بیست و پنجم رجب سال 183 هجری قمری در پنجاه و پنج سالگی با خرمای زهرآلوده به شهادت برساند.

شهادت امام
سعی فراوان دستگاه حکومتی هارون برای مخفی نگه‌داشتن شهادت امام علیه السلام و تلاش گسترده آنان برای عادی جلوه‌دادن مرگ حضرت، نشانه‌ی پایگاه رفیع اجتماعی امام و وحشت عباسیان از اوست.

پیکر مطهرش پس از تحمّل سال‌ها زندان به‌طور معجزه‌آسایی توسط فرزندش علی بن موسی الرضا علیه االسلام غسل داده شد و در مقابر قریش در مدینه السلام ـ در حاشیه بغداد ـ مدفون گردید. مزار شریفش مورد توجه عموم قرار گرفت و سالها بعد نوه بزرگوارش حضرت امام جواد علیه السلام در کنارش دفن شد و شیعیان دلباخته‌ی آنها شهر کاظمین را در کنار تربت پاکشان تأسیس نمودند.

از امام موسی بن جعفر دریای بیکرانی از معارف اسلام در توحید و نبوت و امامت و معاد، و احکام و آداب تربیتی ـ اخلاقی در قالب هزاران حدیث کوتاه و بلند، و شاگردان عالم عامل، و سیره عملی ارزشمند در میدان‌های مختلف، و نسلی پاک و بابرکت به یادگار مانده است.